همایش‌ها – تجمع پرشور وبلاگ‌نویسان معترض به هتک حرمت امام راحل (رض) عصر امروز با صدور بیانیه‌ای در محکومیت این حادثه، در تالار سیدالشهدا برگزار شد. به گزارش وبلاگ‌نیوز،‌متن بیانیه به این شرح است:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

فتنه‌ها با تلخی  خواسته‌ها وارد می‌شوند و خون‌های تازه را می‌دوشند، نشانه‌های دین را خراب، و یقین را از بین می‌برد … سعی کنید که پرچمدار فتنه‌ها و نشانه‌های بدعت‌ها، شما نباشید و آنچه را که پیوند امت اسلامی بدان استوار و پایه‌های طاعت بر آن پایدار است بر خود لازم شمارید. و شما را به خدا، بر یاری ستمدیده بشتابید و نه ستمگر. از گرفتار شدن به دام‌های شیطان، و قرار گرفتن در وادی دشمنی‌ها بپرهیزید، و لقمه‌های حرام به شکم خود راه ندهید. شما برابر دیدگان خداوندی قرار دارید که گناهان را حرام کرد و راه بندگی و اطاعت را آسان فرمود. نهج‌البلاغه – خطبه ???

در ماه‌های پس از انتخابات شاهد بودیم که جریان شکست‌خورده در چند انتخابات اخیر دست به زورآزمایی با نظام اسلامی و اکثریت مردم ایران زد و رقابت انتخابات را به اعتراضات خیابانی و اغتشاش و سلب امنیت و آرامش بدل کرد. قانون‌شکنی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها (با شعار تقلب و ادعای ادب!) قانون و حق و حقیقت را پایمال کرد و رأی توده‌های ملت را نادیده گرفت. و می‌بینیم که اکنون وقاحت را به جایی رسانده‌اند که علناً به امام خمینی (رحمت الله علیه) توهین می‌کنند.
شعار قانون‌مداری می‌دهند، اما نمی‌پذیرند که اقتضای قانون‌مداری این است که در مواردی که قانون با منافعِ شخصی  ما موافقت نداشته باشد، به آن تمکین کنیم، نه آنکه در آن زمان که سفره‌ی قدرت برای ما گشوده است، از آن بخوریم و زمانی که این دیگ برای دیگری بجوشد، باید این دیگ را سرنگون کنیم و بر زمین بریزیم. این نشانه دیکتاتوری است.
امروز شعار «مرگ بر دیکتاتور» شان گوش فلک را کر کرده است، اما یادمان نرفته است که همین افراد به دنبال اختیار تام در جایگاه نخست‌وزیری بوده‌اند، ریاست جمهوری مادام‌العمر را برای خود می‌خواستند و یا لوایحی به مجلس فرستاده‌اند که اختیاراتی فراتر از قانون اساسی به آنها داده شود. اگر این‌ها نشانه‌های خوی دیکتاتوری نیست، پس چیست؟
روزی خود را «خط امام» خوانده‌اند و عکس امام را بر سر نیزه زده‌اند و روزی دیگر عکس امام را پاره می‌کنند و زیر پا می‌گذارند. تاریخ اسلام برای ما الهام‌بخش است که کسانی که قرآن بر سر نیزه‌ها می‌کنند، همان‌ها در روزگاری دیگر قرآن ناطق را پامال ِ سم اسبان می‌کنند. مسجد و قرآن را به آتش می‌کشدند (مسجد لولاگر و مسجد دانشگاه شیراز)، اما می‌دانند که تا زمانی که مردم در راه ولایت هستند، نمی‌توانند به فتنه‌ها دچار کنند.

امروز می‌خواهند به نام دین سبز، با اندیشه‌های امام معارضه کنند. اما ما با اسلام آریامهری، اسلام ابوسفیانی و اسلام تحجر مخالفیم. اسلام آمریکایی و قرائت سکولار از اسلام را هرگز برنمی‌تابیم. مهم‌ترین دستاورد مبارزات این ملت برای به سرانجام رساندن انقلاب اسلامی، حاکمیت اندیشه اسلامی بود. اما افرادی که هرگز سابقه مبارزه در زمان اختناق شاهنشاهی را نداشته‌اند، به سبب مسئولیتی که در دوران حیات امام داشته‌اند، امروز مدعی همه‌چیز شده‌اند و می‌خواهند دستاوردهای انقلاب این ملت را از بین ببرند و اندیشه‌های غربی و اسلام آمریکایی و آریامهری را حاکم کنند. به قول شهید بهشتی:

«اسلام آریامهری، اسلامی بود که مسجدها تر و تمیز و آباد می‌شدند، کاشی هم می‌شدند، فرش و قالی هم می‌شدند، اجتماعات هم بود، عاشورا هم بود، تاسوعا هم بود، ماه رمضان هم بود، نام اسلام هم بود، رادیو هم قرآن می‌خواند، شب‌های ماه رمضان هم دعای سحر می‌خواند، ابوحمزه می‌خواند، مناجات می‌خواند، اما نظام، نظام اسلامی نبود. برای ما مسأله این است که وقتی می‌گوئیم «با اسلام» این «با اسلام» ِما با «با اسلامی»که دیگران می‌گویند فرق دارد. «با اسلام» ما یعنی این‌که همه این مواهب بر اساس حاکمیت اسلام است و این‌که قانون اسلام باید حاکم شود.» (کتاب ولایت، رهبری، روحانیت – صفحه ??? و ???)

ما انتساب به امام را -به هر سبب و نسب و جایگاه که باشد- ملاک حقانیت نمی‌دانیم. چرا که آن روح خدا، امام خمینی روحی‌فداه بر نظامات موروثی و طبقه‌ای خط بطلان کشید و ما فرزندان معنوی همان مرد الهی هستیم و هرگز به دوران پیش از انقلاب اسلامی برنخواهیم گشت. ما از پیمودن راه امام پشیمان نیستیم که بخواهیم از آن عدول کنیم و سر به دامان شرق و غرب ببریم.

امروز با ادعای وصایت یا وراثت از امام، متولیانی برای خط امام پیدا شده‌اند که هیچ ارتباطی با اندیشه امام ندارند. امروز این افراد به دنبال نوعی سلطنت موروثی هستند و هرگز اندیشه‌ی امام برای آنها ملاک نیست و اگر روزی هم برمی‌آشوبند، از نفی اندیشه امام نیست که از نقد به فرزندان امام است. اما امام  ما این نحوه‌ی حکومت و ارزش‌گذاری را نفی کرده است. در اسلام حق و باطل، خود ملاک هستند و نه افراد مدعی  آن! درباره امام هم می‌گوئیم که افراد مدعی خط امام به جای تأکید بر عنوان نخست‌وزیر امام یا منصوب امام یا نماینده امام، باید با اندیشه امام محک بخورند. امروز شاهدیم که  مطرودین و محذوفین از سوی امام و کسانی که از امام سیلی خورده بودند، ذیل یک پرچم مدعی خط امام شده‌اند. امروز باید مواظب بود تا ظواهر و شعارها ما را از توجه به ذات و باطن  باطل این جریان دور نکند.

بنیان‌های اندیشه‌ی امام، ولایت فقیه و حضور مستمر دین در حاکمیت، مبارزه با طاغوت (هر حکومتی غیر از حکومت اسلام)، مبارزه با تحجر و اسلام سلطنتی و آریامهری، مبارزه با اشرافیت و کاخ‌نشینی، صدور انقلاب و هسته‌های مقاومت، حمایت از فلسطین و لبنان و جهاد علیه کفر و طاغوت، عدالت‌خواهی و آزادی‌خواهی، جمهوری اسلامی، مردم‌محوری به جای نخبه‌محوری (اعم از حوزوی و دانشگاهی)، توجه به جبهه‌ی جهانی مستضعفین، استقلال‌طلبی از شرق و غرب و نیز استکبار ستیزی بوده است. امروز باید با این محک، مدعیان را سنجید.

ما وبلاگ‌نویسان و فعالان فضای مجازی، جریان ضدانقلابی موجود در فضای مجازی، وبلاگستان و شبکه‌های اجتماعی را محکوم می‌کنیم. تحرکات ضداسلامی، ضدانقلابی، ضداخلاقی و ضدمردمی‌شان را دیده‌ایم و این مسئولیت ما را بیشتر می‌کند. از یک سو باید به خودسازی و کسب بصیرت اهتمام کنیم و از سوی دیگر، دیگران را به اخلاق اسلامی و بصیرت دعوت کنیم. باید آگاهی‌بخشی را وظیفه خود بدانیم و بدانیم که ضعف و سستی ِ ما در مسیر الهی، آینده ما را به گونه‌ای دیگر رقم خواهد زد: «ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم»

امروز وظیفه ماست تا با هر ابزار ادبی، فرهنگی، هنری و روشن‌گرانه در برابر فتنه‌افکنی‌ها ایستادگی کنیم. باید حقیقت اسلام ناب را برای مردم بیان کنیم و در این موقف تاریخی تکلیف خود را به درستی انجام دهیم.

امروز بر همگان لازم است تا ولایت فقیه، این میراث سترگ امام خمینی (رحمت الله علیه) را پاس بدارند و آن را تمیز جریان حق و باطل بشمارند. بدانیم که حتی اگر همچون عمارها به ساده‌لوحی هم متهم شویم، تا زمانی که دست در دست ولایت داریم، خداوند سبیل هدایت را بر ما آشکار می‌کند.

البته همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند ما ترسی از این جریان نداریم. آینده برای ما روشن است. ما معتقدیم درافتادن این‌ها با امام به زوال سریع‌تر و انزوای بیشترشان منجر می‌شود. این‌افراد ریشه‌ای در میان ملت ندارند و هرچه بخواهند در میان ملت مسلمان ریشه‌دوانی کنند، به ریشه‌کنی کامل نزدیک‌تر می‌شوند. درخت حیات طیبه‌ای که امام در میان ما کاشت، ریشه‌اش در زمین  دل‌های ما مستحکم است و هر روز شاخه‌های بیشتری در آسمان خواهد داد و شرق و غرب عالم را در بر خواهد گرفت.
ان شاء الله

عشق را سجده میکنم!

و حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

حسین.....حسین....حسین.....حسین....حسین.....حسین.... حسین....حسین....حسین....حسین....حسین.....

و حسین(ع) آخر عشق است...........

السلام علیک یا.....

 چند
گروهان برای محاصره محل رفته بودند، اما هنوزدست عراقیها بود. از فرماندهی
اعلام کردن ساعت 10:30عملیات گردان ما شروع میشد.(گردان حضرت موسی بن جعفر
ع)بچه ها منتظر شروع عملیات بودند. ساعت نزدیک یازدهه.هیچ خبری
نشد؟-نه!فعلا خبری نیست.-نمی شه خودمون عملیات را شروع کنیم؟

-طبق دستورباید
عمل کرد. سر  خود که نمیشه عملیات رو انجام داد.نفر بعدی:چطوری چند نفری
بریمو تا قبل از    شناسایی کنیم.اشکالی نداره.بررید ولی زود برگردید.  
چهار نفری رفتن به جلوو من با نگاه بدرقه شان می کردم. هنوزخیلی دور نشده
بودندکه خمپاره ای بینشا به زمین نشست؛سه تا ازبچه ها زخمی شده بودن حتی
برانکاردبرای بر گر داندنشان نبود. با چفیه آوردیمشان عقب!

حسین علی قمی هم بینشان بود. تمام بدنش سوراخ و زخمی شده بود. سرشو روی زانویمو امداد گررا صدا زدم

پیرا
هنشو باز کردم,هیچ جای سالمی در بدنش نبود. مدام خون از زخمهایش بیرو می
آمد. امداد گر که به سختی زخمها را می بست؛آهسته در گوشم گفت:حاجی امکانات
امداد تمام شد,اما زخمهای حسین تمام نمی شه چه کنم؟!!!حسین که شرمندگی
امداد گر را دید و گویا متوجه حرفهایش شده بود؛ با صدایبی رمق گفت :خودتان
را برای من  به زخمت نیندازید،شهادتم خیلی نزدیکه,صدایش حسابی
میلرزید؛امیدی به زنده ماندنش نبود.لبهایش آهسته می لرزید؛میخواست با
کلمات ناقص و بریده اش حرف بزند.حاجی اگر می دونی قبر آ قا کداوم طرفه؛مرا
بلند کن تا سلامی بدهم دستانم را دور شانه هایش حلقه کردم و بدن خونی اش
رااز کمر به بالا آوردم و سرش را به سمت حرم سید الشهدا(ع)برگرداندم؛لبخند
ملیحی روی لبش نقش بستخش خشن نفهای درد الود حسین با اشک شوق پیوند خورذع
بود.

به
سختی دستان بی حرکتش رابه سینه پر ترکشش رسانید<<السلام علیک یا ابا
عبد الله>>این را که گفت: دلش آرام گرفت؛سرش روی دستانم افتاده و با
خیالی اسوده تر از همیشه خوابید

ذکر نیزه.

و برای او حزب بزرگی یفدا ساختیم؟

ایه 107 صافات

از زبان دوست

هر کس که عاشورا ،روز مصایب واندون گریه اش باشد خداوند روز قیامت برا بر اوروز شادی و سرور قرار می دهد

 یا لطیف

در طلب دستهای گم گشته سیراب...

امشب
به چشمانت بگو اشکهایت،مسیر نگاهت را بشویدبه سمت نگاه حسین... امشب بر
دلم اوای سرد بودن و ندیدن است که می نالد،هم ناله بادل
کربلا...بلا...بلا.. بر نیزه می بینمش؛درآغوش اسمان...ولی از چه باید گفت
!؟ از چه باید نوشت... در این میدان، چه چیز تشنگی را سیراب می
کند...دستانی به بزرگی غیرت عباس(ع)؟ یا مشکی در عطش دستان غیرتمند او؟!
واو می رودبا دستانی تشنه رسیدن به آب و امام می نگرد رفتن اور ار...و این
انتظارچیست؟!

و
او مشک را به دوش می کشد که چه چیز را سیراب کند ؟!بودن خویش را در در
حسینش یا سیراب کردن تشنگی ابهای او را.. و چه چیز تسلی این همه درد است
جزءنگاهی به ارامش اقیانوس چشمان خیس حسین...

جاذبه
عشق بر دلش چه می کند؟.... که را را به سمت حسین (ع)می پیماید... جاذبه
عشق بر دلش چه می کند؟....که را ره به سمت حسین (ع) می پیماید....و زمین
که تشنه جاذبه دستان تو ست که برای حسین ات به وصال خاک رسیدو چشمانت که
نگاه را به سوی اسمان چشمان حسین در خود ربود...

<<و این یا اخی حسین مرحمی بود بر تمامی زخمهای احساسش>>

یک نسیم ابالفضلی

در عملیات 20 شهریور،در جزیره مجنون حدود هفت ساعت با شرایطی سخت در آب شنا کردیم.

قبل
از آنکه قدم به خشکی نهیم؛شهرام نوروزی – جمعی لشکر انصار الحسین(ع)-زیر
لب زمزمه کرد:<<یا اباالفضل، یک نسیم>>هنوز چند لحظه از دعای
شهرام نگذشته بود که لطف حضرت اباالفضل(ع)در قالب یک نسیم خنک؛ جسمو
جانمان را صفا بخشید. این نسیم خنک تا حد زیادی با عث خنک شدن بچه ها و
کاهش بخشی از گرما و سختی عملیات شد. به علاوه اینکه با عث تکان خوردن نی
های اطراف مسیر شد که با ایجاد سرو صدا؛ر احت تر مسیر را طی کنیم او این
دعا را برای ما کرد و برای خودش چیز دیگری خواست. ما این موضو ع را وقتی
فهمیدیم که نسیم شهادت روح بلندش را تا آسمان بالا برد.

ذکر نیزه

 از خویشتن می گذرند و ایثار می کنند حتی اگر خود بیش از دیگران به ان نیاز داشته باشند

آیه9/سوره حشر

از زبان دوست

امام
علی (ع):خدا وند بای ما،شیعان و پیروانی برگزیده است که ما را یاری می
کنند،با خوشحالی مال خوشحالی ما خوشحال می شوند و در اندوه و غم ما محزون
می گردنند

یا لطیف

قطعه قطعه بودنش را میستایم!

دردم
راه گلویم را سد می کند،اشک در چشمانم حلقه می زند ولی ترس از محبت به این
عشق فقط،قلبم را داغ میکند...آتش می زند... تلاش نمی کنم که اتش درونم را
با آب دیده خاموش کنم. باید که سوخت ، باید که نالید ...

از
این نینوا بوی خوناست که بیابن دلم را می سوزاند ... و در حیرت این رسیدن
اویم ... در شگفت اراده رفتن او ... و این چیست جز جبروت حق که اتیار را
از او می ستاند... غزل تشنه کامی اور ا چگونه بسرایم؟و جاذبه عشق او را
چگونه برمدار بودن تر سیم کنم که گفتنی نبود… و قلب این قبله را با تیغ که
می توان درید؟!مگر با خون .. این است رمز عشق" با خون کویر تشنه را سیرا ب
کردن ود بر نیاوردن"این محمد حسن (ع) است که عشق را قطعه قطعه در آغوش
اماممی گذارد…. علی اکبرحسین (ع)که بگوید من همانم که هوای آسمانی بودن
تورا دارم ای امامم… آنکه وصال را با تمام وجود خویش به ولایت امام سجده
می کند.

که
دیگر امام نیست عشق است که فریاد می زند؛خون است که عشق می شود..و آتش قلب
حسین را با آب کدامین اقیانوس می توان آرام کرد؛ که محمد اش را به سینه می
فشارد و چشم در چشم فرزند و لب در لبهای او و این است لحظه"رسیدن علی "

 امضای شهادت

ده روز به پایان جنگ مانده بود که رضا چابک مسئول تسلیحات گردان حضرت علی اکبر (ع)به شهادت رسید.

سید رضا از برادران وظیفه گردان بود و در شلمچه در موقع جابه جایی مهمات بر اثر تیر قناصه که به ستون خود رو خورد؛ شهید شد.

رضا روز قبل از شهادتش به حاجی سر تختی ؛ مسئول تدارکات گردان گفته بود:

حاجی
من حضرت علی اکبر(ع)و امام حسین(ع) را در خواب دیدم. اوفرمود: ما شهادت تو
را امضا کردیم. از ان ساعت به بعد رضا شور و حال خاصی داشت و البته پنهان
هم نمی کرد.

ذکر نیزه

آنها جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما نیز بر نور وهدایت آنها افزودیم.

آیه 13/ سوره کهف

از زبان دوست

امام صادق(ع) : هیچ چشمی نیست که برای ما بگیرد . مگر ابنکه برخوردار از نعمت نگاه به (کوثر) می شود و از ان سیرابش می کنند.

 یا لطیف

به او که آزادی را در نگاه حسین(ع) به اسارت کشید!

در
این قفس محدود بودن اسیر است و در فغان گردش یک لحظه چشمان حسین(ع) ، تا
به آتش کشد نیزه زار شوریده دلش را ، تا غرق شود در هبوط بخشش حسین(ع) ...

دلش
با دسته ای بسته ، رهگذر کوی مهربانی او شد ...تا کنوندریده ای رهگذری با
چشمی نابینا و دلی خسته مالک بندگی عشق او شود؟! آنکه خود را آزاد بر
بندگی و اسارت عشق می کند ... و چه چیز در اوست؟!

امشب
دل زنگار گرفته ات را آینه ای در برابر آینه خویش کن تا ابدیت عشق حسین(ع)
را در آن به سیر بنشینی ... و توبه کن بر آنچه هستی ات را به خاموشی
نفهمیدن و ندیدن می کشاند ... آنگونه توبه کن ه حر را به بزرگی بودنش به
کمال رسانی ...

آنگونه که امشب تو حر حسین باشی.

آنچه سنگین است بر غم دلم ، نگاه پر محبت توست یا حسین(ع) کهمرا بیچاره ماندن می کند. مرا آسمانی کن. تاب ماندن بر زمین نیست.

مرا در بودن خودت سیراب کن ، آنگونه که حر را ...

 شهید مسیحی

- دهه ، این دیگه کیه؟

- هیس هیچی نگو ، فرمانده گردان آوردتش ، از مشهد دستشو گرفته همین جوری آوردتش.

- بابا ، این سوسوله رو برای چی آورده؟ نگاه یه صلیب طلایی هم گردنشه.

- آره ، آخه مسیحیه. اسمش هم فریک .... هست.

- عجبی! آخه چه جوری جور شده؟!

-
هیچی بابا! این یارو روزهای اول جنگ با فرمانده گردان همین جوری میان ده
روز منطقه و می رن ، فریک می خواسته جنس از اهواز بخره. شنیده اهواز جنس
ارزونه.

حالا دوباره فرمانده اونو تو مشهد دیده ، توی اغذیه فروشی .گفته : بازم بیا بریم. اونم همین جوری اومده ، نه پرونده ای ، نه اعزامی.

روزها
می گذشت ، فریک با هیچ کس حرف نمی زد. روی تختش توی آسایشگاه می نشست ، زل
می زد به بچه ها ، به نماز جماعت خوندنشون ، به سینه زنی هاشون ، به نماز
شباشون ، به صمیمیتشون و خلاصه همه چیزشون.یواش یواش صلیبش رو برداشت.
دیگه می یومد وضو می گرفت ، وامیستاد ، تو صف درد دلاشم به محسن می
گفت.حسابی محسن روگرفته بود سرکار.محسن هم سنگ تموم گذاشت ، صبح تا شب
باهاش بود. حالا دیگه برای خودش هم قبر داشت. اسمشو گذاشت مجتبی.از وقتی
مداح ، روضه تشییع جنازه امام مجتبی(ع)را خونده بود اسمشو عوض
کرد.میگفت:تشییع جنازه من همین طوری میشه؛خانواده فاسد، مسیحی(مثلا) و ضد
انقلابم.تابوتم رو با تیر می زنن. اینارو تو راه عملیات برای محسن گفته
بود.

کربلای
8 بود،صبح امدن سر شماری. انجوی: حاضر. محسن: حاضر.مجتبی:.... تا گفتن
مجتبی؛همه نگاهها رفت ظرف محسن. آخه با هم بودن.سرش رو انداخت پایین،آروم
گفت:اولش تیر خورد،نیومدعقب!بعد ترکش خورد ؛ بازم نیومد عقب.آخرش هم رفت
رو مین خلاصه چیزی ازش نموند!!

پودر شد!....دیگه مجتبی غصه تابوتش رو نمی خورد.هم روحش پرید و هم جسمش!و فریک شد مجتبی... و اینجاست دانشگاه واقعی! همین! 

ذکر نیزه

ای کسانی که ایکان آورده اید،توبه کنید و به سوی خدا باز گردید،توبه ای که بعد از آن بازگشتی به سوی غیر خدا نباشد!

آیه 8/سوره تحریم

از زبان دوست

امام حسین (ع): هرکسگره ای از مشکلات مومنی باز کند و مشکلش را بر طرف نماید،خدا وند متعال مشکلات دنیا و آخرت او را اصلاح نماید.

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)

عید شگفتی آفرین تاریخ بر شما عاشقان کوی مشهدالرضا مبارک...





وقتی دلتنگ حرمت می شوم ........