آسمان را دوست دارم چون همیشه و در همه حال نیایش گران درگاهت به سوی آن سر بلند می کنند.
آسمان را دوست دارم چرا که در عین وسعت مرا که کوچک و حقیرم در زیرنگاه خود دنبال می کند.
آسمان را دوست دارم چرا که هر وقت وسعت بی انتهایی را در مقیاس می کنند با آسمان می سنجند.
آسمان را دوست دارم برای همه ریبایی که روی شبنم گلبرگ باغ زیباترین نقش حساس عشق را درمیزند.
آسمان را دوست دارم چرا که هرگز به احساس زیبای پروانه نخواهد خندید و به زیر شال حریم ها سر نمی کشد.
آسمان را دوست دارم برای همه سخاوتی که خدا به او بخشید چرا که برایم در گمراهی بیابان بلا ستارگان را روشن می کند.
آسمان را دوست دارم چرا که هر گاه روی زمین حیات تهدید شود با دست سخاوت دوباره ابر را برای رویش گیاه زندگی می فرستد.
آسمان را دوست دارم چرا کهدر اعماق آن به تو رسیدن استو در شب حادثه ها مرا با کرامت تو پیوند می زند ای محبوب همیشگی.
آسمان را دوست دارم چرا که هر گاه کم و بیشی برایم رخ دهد برایم از سوی خدا سنگ صبوری می شود تا راز دل را در دلش نجوا کنم.
آسمان را دوست دارم برای این که در عین سکوت و تاریکی ولی زیبا ترین حال و هوارا برای عابدان و تنهایان شب گرد به ارمغان می آورد.
پس بیا ای آسمان دستانت را براین باز بگذار و مرا در آغوش مهربانت به نزد بهترینم ببر و ارامشی ابدی در غرق شدن در وجودلا یزالش ببخش.
نه !!!!!! خدای مهربانم تورا دوست می دارم چرا که همه اینها از کرم و مهربانی توست دوستت دارم
ولی نمی دانم چگونه باید گفت !!!!!که می ترسم اگر باعث آن شده باشم که ازم رنجیده باشی
پس بزرگوارا به من به بزرگی خود بنگر نه به کوچکی این نفس حقیرم
