و آنگاه که در هر لباس و هر دین و مذهب و مسلک و هر ملیّت به ندای درون پاسخ صحیح داده شود سخن تو سخنی می شودکه در جان شنونده رسوخ می کند.
و ای انسانها در زیر یک چتر و در زیر بارانی از وحدت دلها همه با هم به نماز عشق و عبودیت در زندگی بایستید.
دخترم هیچ کس و هیچ چیز دیگری در این دنیا نمی توان یافت که شایسته آن باشد که دختری ناخون پای خود را برای ان عریان کند.
برهنگی بیماری عصر ماست به گمان من تن تو باید مال کسی باشد که روحش را برای تو عریان نموده است...انسان باش... پاک و یک دل باش زیرا گرسنه بودن ... صدقه گرفتن و در فقر بودن بارها قابل تحمل تر از پست و بی عاطفه بودن.
(چارلی چاپلین)
من با بر خورد با این وصیت چارلی چاپلین به این فکر افتادم تا برای شما هم مطرح کنم و برداشت شما رو هم در این رابطه بدونم (انسانیّت در هر جا همان انسانّیت خواهد بود یا نه)؟؟؟؟؟