1. فریب.
میزان فریب در دنیای امروز بسیار زیاد شده است. فریب و فتنه و .. در جوامع، نهادینه شده . حتی در جزوات سیاسی دوَل، به آن استراتژی فریب می گویند. یعنی چیزی که جزء قوانین فعلی بشر نهادینه شده است.

یک سری از گناهان هست که وقتی انجام می دهی، علاوه بر موردی که برایت ثبت می شود بخاطر انجام گناه، صدها سیئه و گناه دیگر هم برایت ثبت می شود؛ چرا که در آشکارا گناه کردی و قبح گناه را در جامعه از بین برده ای.

  2. دروغ.
از گناهانی است که قبحش در جامعه ریخته است.
3. ریا.
یعنی اینکه یک کار عبادی را انجام بدهی که برای خدا نباشد، برای خلق باشد. امروزه بعضی از مردم به آنچه که انجام نمی دهند، ریا می کنند !
انسان باید به سمتی برود که میزان ریا در اعمالش کم بشود و به قول سید بحرالعلوم بعد از 40 سال مبارزه با ریا، بالاخره در 60 سالگی به درجه ی کامل اخلاص برسد .
4. حسد.
فرمودند این ها نا آرامی و اضطراب را باعث می شود.
آرامش طبیعی مادی الهی

1.
برخی از ما دوست داریم که در جهان همه چیز را تحت کنترل خودمان داشته باشیم ! دوست دارد به همه چیز مسلط باشد. در همه ی امور مادی، علم، اقتصاد، سیاست و ... خودش را صاحب نظر می داند ! این ها ذهن را شلوغ می کند و در زمانی که نیاز به آرامش و استراحت دارد، ضمیر ناخودآگاهش این ها را مانند پرده ای در جلوی چشمانش به نمایش در می آورد و مانع آرامش و راحتی اش می شود. آرامش از او سلب می شود.

2. مسئولیت های متعدد را نپذیریم.
3. به موفقیت های خود، بها بدهیم.
تمام نعمت هایی را که خدا به ما عطا کرده است، برای خودمان یاد آور شویم و آن ها را مهم بدانیم. این بسیار اثر بخش است. بسیاری از انسان ها با تلقین مثبت به خودشان، چیزی را که ندارند، به دست می آورند !

4. انعطاف پذیری.
این دنیا، دنیایی نیست که هر چه ما گفتیم و خواستیم، بشود. ممکن است یک مسیر مشکل داشته باشد، اما مسیرهای دیگری هم هست! مسیر بعدی را امتحان کن.
5. ایجاد تعادل بین زندگی و کار.

ما خلق نشده ایم که فقط و فقط کار کنیم. به عبارتی زندگی نمی کنیم که کار کنیم؛ کار می کنیم برای زندگی. یک ساعتی را بگذار برای کار، یک ساعتی برای زندگی، بقیه را هم بگذار برای برکت خدا. کسی که صبح تا شب به دنبال دنیا می دود، خداوند می گوید این به برکت من اعتقاد ندارد، تمام تکیه اش به خودش است. خدا می گوید تا جایی که اذیت نشوی، نان بازویت را بخور. بقیه اش را عبادت کن، من برایت کار می کنم !

6. انتخاب خوراک و پوشاک و مکان راحت.
در انتخاب خوراک و پوشاک و مکان، دقت کنید. مُد یعنی آنچه که من بپسندم، نه آنچه که جامعه بپسندد و من مجبور شوم بپسندم. یک ارتباط مستقیم بین خوراک و پوشاک با روح و روان وجود دارد. دشمنان ما این ارتباط را کشف کرده اند و سعی می کنند خوراک و پوشاکی برای مردم در نظر بگیرند که آرامش درونی جامعه را به هم بریزد.
7. شوخ طبعی.
إنّما الدنیا لهوٌ و لعب.
شوخ طبعی ، آرامش می آورد.
8. یاد آوری لحظات خوش زندگی و دوری کردن از خاطرات تلخ.
قطعاً همه ی انسان ها در زندگی شان خاطرات خوبی دارند که از یادآوری آن ها لذت می برند. اگر خاطرات تلخ به سراغت آمد، ذهنت را ببر به یک سمت دیگر.
9. سفر
دستور داریم که سیروا فی الارض.
10. همراهی با حیوانات.
روایت داریم که به ماهی ها نگاه کنید. نگاه کردن به حرکت ماهی ها و لب زدن آن ها برای شما آرامش می آورد. پرندگان.
11. آرامش مختص مغز نیست.
اندام و عضلات بدن ما هم تا یک مقداری در آرامش ما تأثیر گذارند.
12. انتخاب های درست.
همان میزان که انتخاب درست برای انسان آرامش و راحتی خیال می آورد، انتخاب های نادرست مایه ی اضطراب و نا آرامی است.
اگر انتخاب منطقی، با مشورت، و بر اساس معیارهای الهی باشد، برایش آرامش می آورد. انتخاب بر اساس هوای نفس نا آرامی می آورد.

13. میزان کردن توقع .
زمانی که من توقعم از دنیا و از اطرافیانم صفر باشد، هر اتفاقی بیفتد برای من تأثیری ندارد، مضطرب نمی شوم. توقعمان را از اطرافمان کم کنیم تا زندگی برایمان لذت بخش شود.
در ِ خانه ی خدا هم که می روی، بی توقع باش. متوقع که باشی، حتی اگر آن چیزی را هم که می خواهی، به تو بدهند، از آن لذت نمی بری.

14. تجمل گرایی و تکاثر.
این مدام بروز کردن ها، نو گرایی ها و نو خواهی ها، روح تو را نا آرام می کند. آیه ی شریفه ی قرآن : الهکم التّکاثُر.
15. تناسب رفتاری در مقابله با شرایط مختلف.  
* یک امری که پیش می آید، وخیمش نکنید.
* مشورت
* انتخاب بهترین راه
* عمل کردن.
تو خلیفة الله هستی، هیچ چیز در جهان نمی تواند تو را آشفته کند.
16. نگذار کار به اضطراب بکشد.
انسان ها بسیاری از اعمال فرصت دار را تبدیل می کنند به اعمال اورژانسی.
خداوند برای تمام امتحانات ما، فرصت گذاشته است. یک سال از 23 رمضان سال قبل تا امسال فرصت داشتی تا بهترین مقدرات را برای خودت رقم بزنی. استفاده نمی کند، شب قدر آنقدر روی هم جمع شده است که نمی داند چه بگوید!  از این فرصت ها استفاده کنید.
17. داشتن یک سنگ صبور دوست داشتنی و معتمد.
دوست یا آشنایی که دوستش داشته باشید و اعتماد داشته باشید. اگر پیوند نسبی داشته باشد، بهتر است. یک مقدار از مشکلات شخصیتان را به او بگویید. ولی نه همه ی رازهای شخصی را. امام صادق(ع) می فرمایند همه ی رازهایتان را نگویید.
حتی معنوی.
18. دوری از نا آرامی های مجازی.
مثل نت، سینما، تلویزیون، ورزش و ...

19. اتخاذ پناهگاه های نامناسب برای آرام کردن.
* پناهگاه های وارداتی غیر دینی؛ برخی از این راههایی که در کتاب های روانشناسی غربی و ... معرفی می کنند، آتش زیر خاکستر را بیشتر شعله ور می کند! ذهن تو را می شوید اما روان تو را که نمی تواند بشوید !
* پناه بردن به موسیقی؛ موسیقی پناهگاه انسان نیست. فقط ذهن و ضمیر ناخودآگاه تو را آرام می کند، مشکلت را حل نمی کند. مثل یک مسکّن عمل می کند ولی درمان نمی کند. انسان نا آرام در اثر پناه بردن به موسیقی، فقط نا آرامتر می شود. امام صادق(ع) می فرماید زمانی که خیلی شاد هستی، با یک نوای آرام خودت را متعادل کن. موسیقی درمان نمی کند.
* پناه بردن به مخدرات؛ در زمان ناآرامی، مغز به طور خود بخودی فرمانی صادر می کند که در نتیجه ی آن، ماده ی مخدری در خون پخش می شود که باعث آرامش می شود. این ماده در برخی مخدرات مانند نیکوتین، کافئین و .. وجود دارد و نقش مسکّن دارد. موقتی است. فقط تو را عادت می دهد.
20.  هرزگی.
برخی به شهوترانی پناه می برند برای رسیدن به آرامش. این موضوع، نا آرامی بعدی تو را بیشتر می کند و الان تو را به سمت غفلت می برد.

آرامش _ قسمت 1

حجت الاسلام سید محمد انجوی نژاد

تاریخ : 1387/06/30            تعداد نمایش : 191 بار

حجم : 08.90 MB             مدت زمان : 01:09:06 دقیقه

شب های قدر / کانون فرهنگی رهپویان وصال / شیراز / آرامش / حجت الاسلام سید محمد انجوی نژاد / بانک صوت رهپویان