بعضی وقت ها چشم ما آنقدر بد می بیند که هر چه می بیند گناه است.
* چشم بخیل : چشمی که نمی تواند چیزی را برای مردم ببیند.
همه چیز برای خداست!
* چشمی که وقتی می بیند، مدام دنبال عیب می گردد.
مثلاً شخصی مدتی با کسی دوست بوده، هزار جور خوبی از او دیده، اما به محض اینکه کوچکترین بدی دید، همه ی خوبی ها را فراموش می کند و آن بدی را همه جا داد می زند.
شما مؤمنید، شیعه اید، مسلمانید ! همین الان اگر کسی در مقابل شما گناهی بکند، چند دقیقه ی دیگر که بر می گردد، چشم زیبا بین و درست آن است که بگوید این مؤمن است، حتماً الان رفت و توبه کرد.
بدترین گناه چشم، گناهی است که یک چیزی از برادر و خواهرت ببینی ، فراموش نکنی و تا آخر عمر همین را برای او فرض کنی.
خداوند تبارک و تعالی می فرماید: رقیب و عتید! اگر بنده ی من گناه کرد، تا 6 ساعت چیزی برایش ننویسید. اگر در این 6 ساعت توبه کرد، همه چیز را فراموش کنید و اگر یادش رفت توبه کند و نماز خواند، برایش توبه محسوب کنید.
خدای ما این گونه می فرماید، آنوقت خیلی ها با وجود گذشت 30 – 40 سال! یک چیزی را که از کسی می بینند فراموش نمی کنند و طرف را با همان می شناسند! این بزرگترین گناه چشم است. باعث می شود که از خیلی از فیض ها محروم بشوید. مردم قابلیت هدایت دارند. چرا خودتان را محروم می کنید؟! یک چیزی که از کسی دیدی، بگو امشب نماز خوانده، مشکل حل شده است، ماه رمضان آمده، پاک شده است. پیامبر اکرم(ص) می فرمایند بعد از ماه رمضان کسی ناپاک بیرون نمی آید، آنوقت تو هنوز نسبت به رفیقت مشکل داری؟؟!
* چشمی که عیب های مردم را ببیند، ولی عیب خودش را نبیند.
ناراحتی هایی که از طرف مردم متحمل می شود را می بیند، اما ناراحتی هایی که از طرف خودش به مردم می رسد را نمی بیند.
زاهدی از جایی رد می شد. یک نفر از روی پشت بام بر سرش خاکستر و آشغال ریخت. مریدهایش خواستند کاری بکنند، جلوی آن ها را گرفت و گفت ما آنقدر بدی کردیم که مستحق آتش جهنم هستیم، حالا که اتفاقی نیفتاده، مقداری خاکستر ریخته!
گناه چشم فقط این نیست که انسان منظره ی حرام ببیند. گناه چشم این است که انسان بد ببیند، درست نبیند، نسبت به دنیا کور باشد. یک عینک دودی بر چشم بگذارد و بگوید همه جا تاریک است؛ سیاه است.
استاد بزرگ، آقای دولابی چقدر قشنگ می فرمود در زمستان وقتی که باران می بارد، جوی های آب کنار خیابان روی سطحش، مواد اضافی و زباله جمع می شود. این را نگویید آب کثیف است. این کثیفی روی آب است، ماه محرم یا رمضانی که بیاید، این ناپاکی های ظاهر که کنار رود، زلالی کف نمایان می شود.
با این دید که نگاه کنی، همه خوب و زیبا هستند. چشم دل باید زیبا ببیند. اصلاً چشم دل زمانی باز می شود که تو زیبا ببینی.
* چشمی که دیدش نسبت به دنیا، دید بدی باشد.
به قول آقای قرائتی مثل کسی که عینک قرمز بر چشم زده، دارد شلغم می خورد و می گوید این لبو چرا شیرین نیست!!
حداکثر چند سال دیگر به این نتیجه خواهی رسید که دنیا جای خوشگذرانی و آسایش و لذت بردن و بیخیالی نیست. اگر در جوانی دنیا را بد دیدی، خودت را به بی قیدی و بی اعتنایی زدی، چند سال دیگر مشکلات به سراغت می آید چون در هر صورت دنیا یک سری مشکلاتی دارد که باید بگذرانی. اینطور نیست که همه ی زندگی را خوش باشی. چون دنیا بالاخره یک جایی مشکلاتش را به تو نشان خواهد داد. کسی که عسل هم زیاد بخورد، آخر دلش را می زند. خصوصیت دنیا این است.
این عینک قرمز یکی دیگر از گناهان چشم است.
به قول سهراب، چشم ها را باید شُست...
آیه ی شریفه ی قرآن می فرماید از شما حساب می کشیم: إنّ السَمع و البصر و الفُؤاد .
وقتی می فرماید از شما حساب می کشیم منظور این نیست می شمارند ببینند چند بار به نامحرم نگاه کردی! منظور خیلی بالاتر از این حرف هاست. یعنی اینکه 60 سال در دنیا زندگی کردی، به تو چشم دادیم، چه دیدی؟ چه برداشتی کردی؟
قدر این چشم ها را بدانید. با این چشم ها انسان می تواند به همه جا برسد، و اگر خرابش کردی، چشم دلت را کور کردی، به هیچ جا نمیرسی.