پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) می فرمایند:
 اَلْقَبْرُ یُنادِی کُلُّ یَوْمٍ بِخَمْسَ کَلَماتٌ  قبر در هر روز پنج کلمه را فریاد میزند :
1-اَنا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلوا اِلیَّ اَنیساً
من خانه تنهاییم پس با خود انیس و مونسی به سوی من آورید(تلاوت قرآن)
2- اَنا بَیْتُ الْظُّلْمَه فَاحْمِلوا اِلیَّ سِراجاً
من خانه تاریکی هستم پس با خودتان چراغی به سوی من آورید(نافله شب)
3- اَنا بَیْتُ التُرابْ فَاحْمِلوا اِلیَّ فِراشاً
من خانه خاکیی هستم پس با خودتان فرشی به سوی من بیاورید(عمل صالح)
4- اَنا بَیْتُ الْعِقابْ فَاحْمِلوا اِلیَّ تَرْیاقاً
من خانه گزندگان هستم پس با خودتان پادزهری به سوی من بیاورید (لااله الا الله و محمد رسول الله و علی ولی الله)
5-اَنا بَیْتُ الْفَقْرْ فَاحْمِلوا اِلیَّ کَنْزاً
من خانه فقر هستم پس با خودتان گنجی به سوی من بیاورید(صدقه)
تحریر المواعظ العددیة ص 390
پیامبران با ترسیم ویژگی هایی سعی در ذهنیت سازی فضای کلی دنیای پس از مرگ برای بشر را داشته اند.
توصیفات به این خاطراست که انسان به راحتی بتواند یک فضای کلی بعد از مرگ را درک کند والا مگر همه کسانی که  می میرند داخل قبر گذاشته می شوند تا این فضای پرسش یا پاسخ به این ترتیب صورت پذیرد؟ بسیاری از انسان ها توسط حیوانات خورده می شوند، بسیاری در دریا غرق می شوند ، بسیاری در جنگها قطعه قطعه میشوند، بسیاری از انسانها دربیابان می میرند وبسیاری از انسانها درکوهها سرگردان میشوند و می میرند و طعمه پرندگان و حیوانات میشوند ، پس بازخواست کردن از این همه انسان که قبری ندارند چگونه است ؟ اینان که قبری ندارند که بگوییم داخل قبر این همه اتفاق می افتد.
فشار قبر تنها تمثیلی از واقعیت است و انسان زمانی که جان می دهد بلافاصله روحش مورد بازپرسی قرار میگیرد و به برزخ انتقال می یابد .
بعضی مواقع برای درک درست یک مطلب به ناچار باید مثالهایی زده شود که با فضای درک انسان سازگار باشد. بنابراین امامان یا پیامبر هم  به این مطلب کاملا واقف بودند که چنین درمورد وقایع صحبت کرده اند. حتی خداوند در توصیف بهشت و جهنم از ویژگیهای دنیایی آن خبر می دهد.
این یادداشت را با این حدیث زیبا از امیرمؤمنان علی علیه السلام پایان می دهیم: چنان زندگی کن که گویی تا قیامت زنده ای و در همان حال چنان زندگی کن که گویی همین لحظه خواهی مرد.

بیــا مثل شهیدان بیـکـــران باش * به فکر دردهای دیـگــــران باش

زندگی نامه ی دانشجوی شهید محمود امیرخانی

شهید محمود امیرخانی در سال 1329 در مشهد به دنیا آمد. تحصیلات خود را در همین شهر به پایان رساند و در دانشگاه در رشته زمین شناسی پذیرفته شد. سپس جهت ادامه تحصیلات به فیلیپین عزیمت نمود. در زمانی که رژیم سرسپرده آمریکایی مارکوس در فیلیپین حاکمیت داشت ،او با همکاری دوستان خود انجمن اسلامی دانشجویان فیلیپین را بنیان نهاد.

در بحبوحه انقلاب با توجه به رسالت مکتبی و رهنمود امام به ایران بازگشت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مجددا به سنگر دانشگاه بازگشت و 1 سال در دانشکده فنی و مهندسی مشهد تحصیل کرد. با آغاز جنگ تحمیلی، عاشقانه به سوی جبهه‌ها شتافت و مانند یک بسیجی عادی شروع به خدمت کرد. در جبهه ی الله اکبر به شدت مجروح شد و پس از رسیدن به بهبودی نسبی دوباره به جبهه بازگشت. محمود بنا به رسالتی که بر دوش خود احساس می‌کرد در عملیات تنگه چزابه، طریق القدس، رمضان و فتح خرمشهر حضور داشت و سرانجام در 16/7/1361 در سومار بر اثر اصابت ترکش به ناحیه سینه به شهادت رسید.

 بخشی از وصیت نامه ی شهید

امیدوارم که سخنان مولا علی(ع) رهنمون راه و پیوسته ثبات دهنده قدمهایمان باشد. با الهام از رسالت تاریخی مبارزات  پر تلاش تشییع خستگی ناپذیر، رسالت تاریخی خویش را بر دوش کشیم و همواره دوست بداریم دوستان خدا را و دشمن بداریم دشمنان او را تا بدان جا که جز با یاد او آرام نگیریم و جز پیوستن به ذات بی نهایتش آرزویی نداشته باشیم. فی الله باشیم و فی الله بیندیشیم.

همیشه این سوال برایم مطرح بود که تحصیل در شرایط خاص خارج از کشور و خصوصا در این مقطع زمانی و شرایط حساس چه ثمری می‌تواند داشته باشد؟ و آیا لحضات حساس تاریخی دوباره تکرار خواهند شد؟ و آیا فردا در هر شرایطی افسوس این لحظه‌ها را نخواهم خورد؟ این چنین بود که دست از خود شستم و در واقع طریق حق را جستم و عاشقانه به آن دل بستم. هر وقت به چنین سوالاتی برخوردم احساس می‌کردم که به خدا نزدیکتر می‌شوم شاید همین عملم باعث نجاتم باشد و معتقدم که رضای خدا جز با ایثار در راهش مقدور نیست.

ادامه مطلب...

بسم رب الشهداء

فراز هایی از وصیت نامه های شهدای دانشجو